Οι καταλήψεις είναι ζωντανά κύτταρα αγώνα και δημιουργίας
Τις τελευταίες βδομάδες παρακολουθούμε μια ακόμα προσπάθεια του κρατικού μηχανισμού να ξεριζώσει από την πόλη και από τις πρακτικές των από τα κάτω, τις καταλήψεις ως μέσο αγώνα και προσπάθεια αυτοοργάνωσης. Αυτή τη φορά 3 διαφορετικά ως προς την συγκρότηση τους εγχειρήματα, η Βίλα Ζωγράφου, η κατάληψη στέγης μεταναστών-στριων Δρακοπούλειο και το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου, γίνονται στόχος καταστολής. Τα ξημερώματα της Δευτέρας 13 Μαρτίου οι κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις εισέβαλαν στον κοινωνικό χώρο της Βίλας Ζωγράφου και συνέλαβαν οκτώ άτομα. Ταυτόχρονα πραγματοποίησαν βίαιη εκκένωση της Κατάληψης Στέγης Προσφύγων στο Νοσοκομείο τους οδού Αλκιβιάδου, συλλαμβάνοντας 120 περίπου πρόσφυγες, τους οποίους μετέφεραν στο Τμήμα Αλλοδαπών, ενώ στο Αγρίνιο αστυνομικοί, παρουσία εισαγγελέα, κάνουν έφοδο στο χώρο κατάληψης του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού.
Οι καταλήψεις είναι η υλοποίηση της αμφισβήτησης της ιδέας της ιδιοκτησίας, της ιεραρχίας, της υποταγής στον νόμο. Ένα νόμο που δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων αλλά τον φόβο του διπλανού και της καταστολής της πρωτοβουλίας.
Οι καταλήψεις είναι χώροι που αρνούνται την υποχρέωση αποδοχής διαμεσολάβησης νομικών πράξεων για την χρήση τους. Η κουλτούρα της ιδιοκτησίας επικαλούμενη την ανικανότητα των ανθρώπων να διαχειριστούν τους χώρους τους, ορίζει τους τρόπους χρήσης τους και αναγνωρίζει στο κράτος το δικαίωμα να διαμεσολαβήσει,. Με αυτό τον τρόπο άνθρωποι και οικήματα, τίθενται υπό την κυριαρχία του κράτους αφαιρώντας ουσιαστικά το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ακόμα και από τους αναγνωρισμένους από το ίδιο ιδιοκτήτες. Αποξενώνοντας κάθε χτισμένο χώρο από αυτό που απλά είναι, τον μετατρέπει σε “ιερό” ναό της ιδιοκτησίας. Στον αντίποδα αυτής της λογικής οι κατειλημμένοι χώροι είτε στο αστικό περιβάλλον είτε στη επαρχία διαδηλώνουν το δικαίωμα στην στέγη και στην συνεύρεση. Εκεί όπου η ίδια η ανάγκη της στέγης ή της συνεύρεσης ορίζουν την χρήση, την μορφή και την συντήρηση του οικήματος, σε αντιπαράθεση με την υποτιθέμενη πρωτοκαθεδρία της λογικής της ιδιοκτησίας και μαζί με αυτήν του κράτους – εγγυητή της.
Οι καταλήψεις είναι επίσης χώροι που διαδηλώνουν την ιδέα και την πρακτική της αυτονομίας, καταδεικνύοντας ότι οι χώροι μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των ανθρώπων , όπως αυτές ορίζονται από τους ίδιους συλλογικά, χωρίς να χρειάζεται κάποια έξωθεν και υπεράνω αυτών συνθήκη ώστε αυτό να γίνει εφικτό. Σε τέτοιους χώρους δημιουργούνται οι συνθήκες για συλλογικές δράσεις, για συζητήσεις και δημιουργία – εκφορά (πολιτικού) λόγου, για τη δημιουργία συλλογικοτήτων που αυτοοριοθετούνται και αυτοπροσδιορίζονται. Σε αυτούς τους χώρους δοκιμάζεται η δυνατότητα δημιουργίας σχέσεων με βάση τον διάλογο και τον σεβασμό στον άλλο που μοιράζεται κάποιους κοινούς προβληματισμούς ή όραμα, δοκιμάζοντας τρόπους να χτιστούν σχέσεις που δεν έχουν σαν βάση τον ανταγωνισμό και τον προεπιλεγμένο από την εκάστοτε μόδα τρόπο ζωής και ομιλίας.
Η προσπάθεια ανάληψης της ευθύνης από κάθε συλλογικότητα και κάθε άτομο για τον τρόπο που σχετιζόμαστε, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε την πραγματικότητα, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, το πως μιλάμε, το πως ζητάμε και δίνουμε υποστήριξη, το πως καταλήγουμε συλλογικά σε αποφάσεις και τις κάνουμε πράξη, είναι ένα πρόταγμα που αναπνέει σε ”ελεύθερους” χώρους.
Ως Κοινωνικό Χώρος για την Υγεία έχουμε επιλέξει να στεγάσουμε στο χώρο της Κατάληψης του πρώην ΠΙΚΠΑ, τις συλλογικές μας επιθυμίες και να οργανώσουμε εντός του, το πώς έμπρακτα παίρνουμε τη ζωή και την υγεία μας στα χέρια μας. Μέσα από αυτή μας την επιλογή αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως ζωντανά κύτταρα αγώνα, κύτταρα μιας κουλτούρας που επιτίθεται στον οργανωμένο κόσμο της καθημερινής πλήξης και αδιαφορίας. Σε μια εποχή που εντείνεται ο ατομικισμός και ένα ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας οδηγείται στην παραίτηση, ενώ ταυτόχρονα μετανάστες-ριες περιορίζονται σε κλειστές δομές και αποκλείονται, αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοια εγχειρήματα ενοχλούν. Όπως έχουμε αναφέρει και σε παλιότερες προσπάθειες καταστολής μιας άλλης κυβέρνησης «στην πραγματικότητα, αυτό που επιχειρείται δεν είναι το να εκκενωθούν κατειλημμένα κτίρια (με την προοπτική της δήθεν αξιοποίησής τους) αλλά πολύ περισσότερο το να χτυπηθεί η απειλητική για τους κρατούντες ισχυροποίηση των προσπαθειών αυτοοργάνωσης που αναδύονται όλο και πιο πολύμορφα τα τελευταία χρόνια.»
Στεκόμαστε λοιπόν αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στις καταλήψεις που δέχτηκαν καταστολή, γιατί τις βλέπουμε ως εργαλεία με συλλογικές διαδικασίες, που θα δημιουργήσουν με το δικό τους τρόπο ένα από τα οράματα για μία άλλη κοινωνία. Με διαφορετική αντίληψη για την ζωή, τότε που πραγματικά θα μπορέσουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!
Κοινωνικός Χώρος για τη Υγεία
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ( πρώην) ΠΙΚΠΑ
pikpapetralona@espiv.net
Ο κοινωνικός χώρος για την υγεία λειτουργεί κάθε Τετάρτη στο κατειλημμένο
πρώην ΠΙΚΠΑ Πετραλώνων,
Tιμοδήμου και Αντωνιάδου