Σε μια εποχή ρευστή, αυξημένης αβεβαιότητας και κοινωνικής δυσφορίας η πολλαπλασιάζουσα ατομική και κοινωνική δυσφορία αποτυπώνεται όλο και πιο έντονα στα σώματα και τις ψυχές των ανθρώπων που «επιλέγουν» ως διέξοδο το δρόμο της εξάρτησης και ειδικότερα της τοξικομανίας. Στους καιρούς μάλιστα των μνημονίων και του αδυσώπητου νεοφιλελευθερισμού τα «ναρκωτικά της κρίσης» κάνουν θραύση παρέχοντας στον καθένα ένα γρήγορο διαβατήριο προς την εξαθλίωση και το θάνατο καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι καθίστανται περιττοί. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό, όπου η κατανάλωση πάσης φύσεως ουσιών περιορίζει ασφυκτικά την κοινωνικότητα, προβάλει επιτακτικά η ανάγκη να ανοίξουμε και πάλι το θέμα των εξαρτήσεων και ειδικότερα της τοξικοεξάρτησης μέσα στις γειτονιές και τις πλατείες μας.
Σε πείσμα του κυρίαρχου λόγου που επιμένει να ιατρικοποιεί την εξάρτηση και σε αντίθεση με τις λογικές που βλέπουν ως θεραπεία την υποκατάσταση με ουσίες, θέλουμε να μιλήσουμε για τις ατομικές και εξατομικευμένες στάσεις και συμπεριφορές, αυτές που οδηγούν τον κοινωνικό ιστό σε πλήρη απεξάρθρωση προσφέροντας μέσω της χρήσης ουσιών ένα «χημικό νάρθηκα» που δε στηρίζει αλλά αντίθετα καταδυναστεύει. Θέλουμε να συζητήσουμε για την τυρρανική εμπειρία της τοξικοεξάρτησης, για την ισοπέδωση που προκαλεί στις ταυτότητες των προσώπων που εκμηδενίζονται ως σκεπτόμενα και δρώντα κοινωνικά όντα. Επιθυμούμε να μιλήσουμε για τις συνδέσεις ανάμεσα στις ζωές των τοξικοεξαρτημένων και των θεωρούμενων ως υγιών άλλων. Διεκδικούμε να κρατήσουμε ανοικτή τη συζήτηση που βλέπει την τοξικοεξάρτηση ως μηχανισμό κοινωνικού αποκλεισμού, ως αναπόφευκτο σύμπτωμα μιας ζωής που γεννά αδιέξοδα προσωπικά, υπαρξιακά και εντέλει κοινωνικά.
Καλούμε κάθε άμεσα ενδιαφερόμενο, συγγενείς και φίλους αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο να συμμετάσχει σε ένα ανοικτό διάλογο γύρω από τα παραπάνω. Έχουμε την πρόθεση να φέρουμε το θέμα της υγείας μέσα στις γειτονιές μας, ειδικά σήμερα που μόλις πριν λίγα εικοσιτετράωρα τα πογκρόμ ενάντια στους «παρείσακτους» συνεχίστηκαν με τη μεταφορά 132 τοξικοεξαρτημένων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας με πρόσχημα – τι άλλο – ανθρωπιστικό. Κυρίως είμαστε διατεθειμένοι να φέρουμε στη γειτονιά μας τις αφηγήσεις των ανθρώπων της επανένταξης του 18 ΑΝΩ, να μιλήσουμε για διαδρομές ανάρρωσης και απεξάρτησης, για το νόημα και το περιεχόμενο της θεραπείας, για το χτίσιμο των συλλογικών μας αντιστάσεων.
Το Σάββατο 16 Μαρτίου, ο “κοινωνικός χώρος για την υγεία” και η ομάδα “συλλογικές δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης 18 ΑΝΩ” οργανώνουν στις 10.30 το πρωί ανταλλακτικό/χαριστικό παζάρι στην πλατεία της Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα. Και στις 1.30 το μεσημέρι θα γίνει συζήτηση με θέμα “κρίση, εξαρτήσεις, αποκλεισμοί και συλλογικές αντιστάσεις”, στο θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 12, Κάτω Πετράλωνα).
Σας περιμένουμε όλες και όλους.